Naczynie zasobowe typu H (Łosiński, Rogosz)

Gromadzenie i odpowiednie przechowywanie żywności należało do podstawowych zajęć gospodarskich mieszkańców wczesnośredniowiecznych osad. Płody rolne najczęściej umieszczane były w jamach moszczonych sianem lub plecionkowymi matami. Ziarna zbóż przeznaczane na siew lub na mąkę i kasze przechowywano w dużych naczyniach glinianych, tzw. zasobowcach, odznaczających się bardzo dużą pojemnością. Naczynia te wykonywano bez użycia koła garncarskiego lub metodą częściowego obtaczania na kole. Cechą wspólną dla form z ostrym załomem brzuśca były wzmacniające dodatkowo ścianki naczynia dookolne listwy plastyczne ułatwiające też podnoszenie i przenoszenie. Powierzchnie naczyń zdobiły bardzo bogate wątki zdobnicze. Zabytek z Lęborka reprezentuje przykład naczynia zasobowego wylepionego ręcznie z grubych glinianych wałków bez użycia koła garncarskiego. Ma workowaty kształt, a jego powierzchnię zdobią cztery strefy zdobnicze oddzielone trzema dookolnymi listwami plastycznymi, na których znajdują się szerokie, ukośne nacięcia przypominające karby.

Grzegorz Durdyń