Zapinka

Zapinki są bardzo zróżnicowaną grupą ozdób. Dzielą się na wiele wariantów w zależności od konstrukcji, ornamentyki czy gatunku metalu, z którego je wykonano. Fibule różnych typów użytkowane były w określonych przedziałach czasowych. Prezentowana zapinka należy do typu z podwiniętym na końcu kabłąkiem przechodzącym bezpośrednio w tzw. stopkę, czyli zaczep do szpili. Elementy konstrukcji wskazują na III wiek. Uwagę zwraca szeroka sprężynka o wielu zwojach oraz okazała cięciwa przechodząca pod nieco rozszerzonym kabłąkiem. Wizualnie przypomina kuszę, dlatego w archeologii okresu rzymskiego fibule tego typu określane są jako „kuszowate”. Zapinka stanowiła element wyposażenia jednego z grobów szkieletowych z okresu wpływów rzymskich, odkrytych w 1890 roku na terenie parku dworskiego w Redlu. Ze skąpych danych archiwalnych wynika, że jeden z odkrytych pochówków zawierał dwa szkielety. Do naszych czasów zachowały się dwie kolejne zapinki z brązu, w tym jedna kuszowata, zapinka ze srebra, grzebień kościany oraz paciorki bursztynowe, szklane i emaliowane.

Bartłomiej Rogalski