Dwa amorki z zającem

Malowidło w stylu pompejańskim „Dwa amorki z zającem” S. 2297 MŁ
Obrazek z kolekcji Lubomirskich, dawnych właścicieli zamku łańcuckiego, zakupiony na polecenie księżnej marszałkowej Lubomirskiej (wzmiankowany w inwentarzu zamkowym w 1802 r), przedstawia scenę fantastyczno – alegoryczną –dwa  uskrzydlone amorki, dzierżące w dłoniach strzały o długich drzewcach, pomiędzy nimi zając w skoku. Amorki prawie nagie, mające jedynie draperie owinięte wokół przedramion. Jest to kopia malowidła odkrytego w jednym z domów zalanego lawą i zasypanego popiołem wulkanicznym Herculanum. Wybuch wulkanu Wezuwiusz miał miejsce w 79 r , a oba zasypane miasta czyli Pompeje i Herculanum zostały odkryte w 80 –tych latach XVIII w i odtąd malarstwo nazywane pompejańskim stało się bardzo popularne wśród arystokracji. Wyróżniono cztery style malarstwa Oczywiście, niejako ”poza tymi stylami” rozwijało się malarstwo przedstawiające martwe natury zdobiące sale jadalne, a złożone z ptaków, owoców, ryb czy naczyń z wodą. Oprócz tego spotyka się malowane wprost na ścianach portrety przedstawiające mieszkańców domu. Łańcucki obrazek zamówiony przez księżnę marszałkową Lubomirską zdobi Apartament Chiński na I p zamku, a właściwie pokój pompejański, czyli salonik w tym apartamencie.

Bożena Rybkowska