![MNS/E/593/a-b garnek z kabłąkowym uchem i przykrywką - Ujęcie z przodu. Garnek wykonany z jasnej gliny, toczony na kole garncarskim. Dno zaznaczone, brzusiec o największym rozszerzeniu poniżej połowy wysokości naczynia. Wlew szeroki z kołnierzem odchylonym na zewnątrz. Taśmowe, kabłąkowo wygięte ucho łączy krawędzie wlewu. Przykrywka o kopulastym, spłaszczonym na szczycie kształcie z uchwytem w postaci kulistej główki. Garnek szkliwiony obustronnie , pokrywka tylko na licowej stronie. Malatura naszkliwna, odręczna. Na brzuścu cztery paski w dwóch kolorach ułożone naprzemiennie, podobnie zdobione ucho. przykrywka dekorowana linią falistą i dwoma paskami, główka uchwytu zdobiona nieregularnym sześciokątem ( kwiatem).](/brepo/panel_repo/2022/04/07/ejdjxi/contain-360-1000-max-mns-e-593-a-b-dscf0428-ppp.jpg)
Garnek z kabłąkowym uchem i przykrywką
1851 — 1900
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Wyroby rzemiosła i przemysłu szczecińskiego
Musztarda jako przyprawa o właściwościach leczniczych, zwłaszcza łagodzących dolegliwości reumatyczne, działająca antybakteryjnie oraz wpływająca na prawidłowe trawienie, znana była już w starożytnym Rzymie. Przez stulecia receptury jej tworzenia ulegały zmianom, lecz niezmiennie podstawowym składnikiem były nasiona gorczycy. Z czasem musztardę zaczęto traktować jako sos poprawiający smak dań, szczególnie mięsnych. Obecnie jest jednym z popularniejszych dodatków, a jej główna produkcja odbywa się w Europie.
Przed wojną musztardę, jak większość produktów spożywczych, przechowywano w łatwo dostępnych i higienicznych szklanych lub ceramicznych pojemnikach. Nie wchodziły w reakcję z jedzeniem, nie wchłaniały zapachów oraz kolorów, a przede wszystkim nie wpływały na smak przechowywanej w nich żywności. Do ich produkcji oprócz szkła wykorzystywano głównie porcelit, będący rodzajem białej lub kremowej, szkliwionej ceramiki, wytwarzanej w podobny sposób jak porcelana, lecz z gorszych jakościowo surowców. Porcelit po wypaleniu staje się materiałem nieprzesiąkliwym, wytrzymałym i twardym, idealnie nadającym się na przechowywanie potraw.
Okazały, porcelitowy pojemnik do przechowywania musztardy z bogatą dekoracją roślinną, wyposażony w metalowy dozownik przeznaczony był do użytku najprawdopodobniej w lokalach gastronomicznych o czym świadczą jego rozmiary oraz duży napis reklamujący producenta. Wytwórcą aromatycznego sosu, bez substytutów i barwników była szczecińska fabryka musztardy i octu spirytusowego Müller & Bolle, której siedziba znajdowała się na Łasztowni, na ulicy Große Lastadie (obecnie ul. Energetyków).
Małgorzata Peszko
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 50.5 cm, szerokość: 22 cm
Rodzaj obiektu
pojemnik
Technika
modelowanie w formie, kalkomania, wytłaczanie, cyzelowanie
Tworzywo / materiał
metal, porcelit
Pochodzenie / sposób pozyskania
zakup
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1851 — 1900
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1851 — 1900
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1860 — 1920
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna