Witold Żyborski i Jerzy Pol

Zdjęcie zostało zrobione w Atelier für Moderne Photographie Bély Ilisa w centrum Wiednia przy ulicy Graben 17. Najprawdopodobniej wykonano je na początku I wojny światowej, gdy obu pozujących panów powołano do armii austriackiej.

Mężczyzna siedzący po prawej stronie to Witold Żyborski (1895–1966), przez najbliższych zwany Tolem. Ma na sobie kawaleryjski kożuszek (widoczna na piersiach pętelka służyła do jego przewieszenia po zdjęciu), a w lewej ręce trzyma furażerkę. Drugi, ten z lewej, to Jerzy Pol (1888–1935) – jeden z wnuków Wincentego – poety, syn Marka Stanisława i Józefy z Czerwińskich, przyrodni brat Juliusza (1878–1921) i Idalii (1882–1971). W roku 1911 został szwagrem Witolda. Widzimy go jako chorążego artylerzystę. Przed nim szabla oficerska wzór 1904.

To właśnie Jerzemu Polowi zawdzięczamy, że po stu dwudziestu jeden latach nieobecności w Lublinie potomkowie Wincentego Pola wrócili do miasta jego urodzenia. Jerzy, który począwszy od roku 1902 po 1914, pracował jako księgarz, potem związał swe życie z wojskiem (od 1918 roku z Wojskiem Polskim), dosłużył się stopnia majora i przez ostatnie pięć lat życia pracował w Lublinie. Przy ulicy Weteranów wybudował dom, tu także w wieku czterdziestu siedmiu lat nagle zmarł. Uroczysty pogrzeb odbył się w Krakowie, spoczął na cmentarzu Rakowickim. Fotografię do zbiorów Dworku Wincentego Pola podarowała w 2005 roku jedna z jego wnuczek, Danuta Słomińska z domu Chybowska.