Puchar weselny

Puchary o wyszukanych, symbolicznych lub żartobliwych formach, odgrywały ważną rolę podczas renesansowych i barokowych uroczystości dworskich. Naczyniami tego typu były wytwarzane od połowy XVI wieku, głównie w Norymberdze, puchary weselne w formie młodej kobiety w bogatym stroju, trzymającej wysoko nad głową czarkę z muszli w srebrnej oprawie. Miały dwuznaczny, frywolny charakter, pan młody spełniał bowiem toast z czaszy, którą tworzyła odwrócona spódnica damy, a jednocześnie panna młoda piła z muszli, połączonej z resztą naczynia zawiasami.

Puchar ze szczecińskich zbiorów jest dziewiętnastowiecznym naśladownictwem tych wyjątkowych dzieł sztuki. Młoda dama ukazana została w stroju nawiązującym do dworskiej mody kobiecej z około 1600 roku. Suknia wierzchnia z krótkimi rękawami i mocno zasznurowanym staniczkiem podkreśla smukłość talii. Spódnica jest bogato zdobiona motywami ptaków, kiści owoców i ornamentem schweifwerkowym przechodzącym w liście akantu. Trzymany przez nią pucharek naśladuje kształtem muszlę w srebrnej oprawie. Zarówno forma naczynia, jak i motywy ornamentalne są wzorowane na dziełach późnorenesansowych – jednak z pewnymi uproszczeniami, takimi jak zastąpienie prawdziwej muszli czarką wykutą w srebrze. Puchar wykonany został przez jedną z najbardziej znanych wytwórni specjalizujących się w naśladownictwach dawnych sreber – Neresheimer & Co. z Hanau. Znaki złotnicze wybite na naczyniu nawiązują do Augsburga oraz Lüneburga, dwóch ważnych niemieckich ośrodków renesansowego złotnictwa, stanowiących inspirację dla historyzujących dzieł.

Monika Frankowska-Makała