Zegar okrętowy

Zegary okrętowe, zwane także chronometrami, służyły do regulowania trybu życia na okręcie, ale przede wszystkim wykorzystywane były w nawigacji. Z tego powodu musiały być odporne na zmiany temperatury, a szczelna oprawa miała zabezpieczać przed wilgocią.

Umieszczane były głównie w kabinie nawigacyjnej, na platformie lub później w kabinie manewrowej, w maszynowni i na pomostach. Obecnie zostały wyparte przez zegary elektroniczne oraz nawigację satelitarną.

Zegary okrętowe, takie jak prezentowany, produkowane były w okresie II wojny światowej przez amerykańską firmę Chelsea Clock Company i montowane najczęściej na statkach typu Liberty. Chelsea to miasto w hrabstwie Suffolk w stanie Massachusetts, które od Bostonu oddziela rzeka Mystic i gdzie w 1897 r. Charles Pearson po przejęciu Boston Clock Company rozpoczął produkcję zegarów pod nową nazwą, Chelsea Clock Company. W 1900 r. firma opatentowała też pierwszy mechanizm do zegarów okrętowych, a ich kupnem szybko zainteresowały się amerykańskie agencje rządowe. Oprócz nowych rozwiązań dla okrętów Chelsea oferowało także urządzenia do samochodów, a w 1917 r. także pierwsze rozwiązania dla lotnictwa. Mimo zamówień dla amerykańskiej marynarki, sprzedaż w latach 30. XX w. malała i dopiero zamówienia rządowe dla armii w czasie II wojny światowej zwiększy dochody przedsiębiorstwa, które 1943 r. wyróżnione zostało nagrodą rządową za doskonałą produkcję. Obecnie po ponad stuletnim okresie działalności zegary z Chelsea znaleźć można nie tylko na statkach amerykańskiej marynarki, czy w Białym Domu, ale także w domach i biurach na całym świecie.

Leszek Kocela