Szampanka

Puchar powstał w pierwszej magnackiej manufakturze szkła luksusowego, zwanej Hutą Kryształową, założonej w 1717 roku przez hetmana Adama Mikołaja Sieniawskiego (1666-1726). Jej produkcja od samego początku ukierunkowana była na wytwarzanie przedmiotów najwyższej jakości, ze szkła zwanego kryształowym – nazwanym tak ze względu na jego czystość, upodabniającą je do kryształu górskiego.

Puchar na niskim fasetowanym trzonie, o bardzo wysokiej i smukłej czaszy. Czasza pucharu pokryta jest delikatnym, matowym grawerunkiem przedstawiającym wijącą się winną latorośl z owocami i ptakami siedzącymi na jej gałęziach. Stopę kielicha ozdobiono wieńcem z drobnymi listkami.

Nowe techniki i materiały, jakim było szkło kryształowe oraz grawerowanie i szlifowanie, które w połowie XVII wieku zaczęły być stosowane w wielu hutach, zupełnie zmieniły europejską modę na szkło. Prymu nie wiodła już Wenecja z jej delikatnymi, barwionymi i dekorowanymi w masie wyrobami, ale stoły biesiadne zapełniły się szkłami masywnymi i ciężkimi których przezroczystość często podkreślano fasetowaniem i dodatkowo ozdabiano grawerunkiem. Przykład takich wyrobów stanowi naczynie wilanowskie.

Taki kształt wysokiego i smukłego kielicha stał się popularny w Saksonii w I. poł. XVIII wieku. Ze względu na ich formę kielichy tego typu nazywane są fletami, pojawia się także nazwa szampanka, związana z funkcją naczynia. Znano je już w XVI wieku w Wenecji, a używano do picia wina, zwłaszcza musującego. Czasem występowały także w wersji z pokrywką.