Pieta

Tematyka religijna przez Władysława Roguskiego (1890-1940) była podejmowana niejednokrotnie. Grafika należy do popularnego przedstawienia Matki Bożej z Chrystusem, jakim jest pieta. Przedstawiona w konwencji ludowej Matka Boża w spokojnej zadumie wpatruje się w trzymane na kolanach bezwładne ciało zdjętego z krzyża Chrystusa. Maryja ubrana jest w prosty, niewyróżniający się strój, poza czerwonymi koralami na białym welonie, będącymi nawiązaniem do kultury ludowej. Ciało Jezusa, okryte jedynie perizonium, posiada widoczne ślady Męki w postaci ran zadanych gwoździami i włócznią, poza którymi pozostaje czyste i nieskalane. Z przebitego boku krew spływa trzema strumieniami do złotego kielicha ustawionego koło stopy Maryi. Elementem wzbogacającym kompozycję są otaczające pietę kwiaty, rozkwitające, bujne róże. Nieznaczny modelunek światłocieniowy powoduje wrażenie płaskości, także tło wypełnione kwiatami, podobnie jak w malarstwie podhalańskim na szkle, jest pozbawione wrażenia głębi.

Władysław Roguski rozpoczął edukację artystyczną w warszawskiej Szkole Rysunkowej u Jana Kauzika i Miłosza Kotarbińskiego, później uczył się w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, w latach 1912–1914 pod kierunkiem Józefa Pankiewicza i Józefa Mehoffera.

Należał do Formistów polskich, ruchu artystycznego działającego w latach 1917–1922, uznającego, że forma jest istotniejsza niż treść dzieła. Od 1923 roku był członkiem Stowarzyszenia Artystów Polskich Rytm. Częstym motywem w jego twórczości była Madonna z Dzieciątkiem, wykonywana w stylistyce zaczerpniętej z malarstwa ludowego na szkle.

Klara Sadkowska