Flakonik hialitowy z zatyczką

Niewielki flakonik z zatyczką wykonany ze szkła hialitowego. Główną ozdobę naczynia stanowi jego dekoracja wykonana w technice złocenia. Aby nadać jej większej plastyczności niektóre z powierzchni złoconych wypolerowano, inne pozostawiono matowe – uzyskując dzięki temu dodatkowy rysunek w miejscach złoceń i podkreślając ich wyjątkową urodę. Przedstawienia na powierzchni naczynia są wyraźnie inspirowane sztuką Dalekiego Wschodu, pojawiają się wśród nich takie motywy jak spacerująca para czapli i palmy, a także inne, mniejsze rośliny i owady. Przedmioty dekoracyjne wykonywane z czarnego szkła hialitowego były bardzo często zdobione właśnie motywami dalekowschodnimi – upodabniając je do tych wytworzonych z laki.

Szkło hialitowe zostało wynalezione na początku XIX wieku przez Georga Franza Augusta Longuevala, hrabiego Buquoy (1781-1851). Był on matematykiem, fizykiem, chemikiem i filozofem, a także właścicielem kilku hut szkła. Dzięki swoim szerokim zainteresowaniom oraz eksperymentom uzyskał nową recepturę na masę szklaną o kolorze głębokiej czerni. Została ona wprowadzona do produkcji w 1817 roku. Dzięki swojemu niezwykłemu kolorowi wyroby z niej, takie jak filiżanki, flakoniki, wazony, pojemniki na herbatę czy świeczniki szybko stały się towarem modnym i pożądanym.

Zatyczka flakonika nie jest oryginalna – została ona wykonana z mosiądzu i pomalowana czarną farbą z imitacją przetartego złocenia – aby stylistycznie pasowała do naczynia. Także dekoracja na jego powierzchni nosi ślady dawnego retuszu złocenia brązową farbą.