Solid Teodozjusza II

Solid, złotą monetę cesarza Teodozjusza II (Flavius Theodosius, żył w latach 401–450, panował w latach 408–450) wybito w Konstantynopolu w latach 441–450. Powierzchnie są nieco starte, ale treść awersu i rewersu jest czytelna. Na awersie widnieje popiersie cesarza Teodozjusza II w diademie na głowie i pancerzu na piersi. W prawej ręce trzyma drzewce włóczni spoczywającej na prawym ramieniu. Po lewej stronie znajduje się zarys górnego brzegu tarczy. W otoku widnieje napis DN THEODOSIVS PF AVG. Na rewersie widać siedząca na tronie postać Constantinopolis zwróconą w prawą stronę. Za nią, oparta o tron, spoczywa okrągła tarcza. W prawej ręce postać trzyma jabłko królewskie z krzyżem (globus cruciger), a w lewej długie berło (sceptrum). Po jej lewej stronie widnieje sześcioramienna gwiazda. Wokół wizerunku znajduje się napis IMP . XXXXII . COS . - XVII . P . P, a pod stopami CONOB. Bliższe okoliczności odkrycia monety nie są znane. Solid miał zostać wyorany przez rolnika w 1891 roku, w pobliżu ruin zamku, a następnie odkupiony w 1892 roku za 20 000 marek. Solidy (łac. solidus – stały, realny, konkretny) były złotymi monetami wprowadzonymi do obiegu przez Konstantyna I w latach 308–312 w miejsce zdewaluowanych aureusów. Po upadku Cesarstwa Zachodniego wybijano je dalej w Bizancjum oraz w państwach germańskich powstałych na jego zgliszczach. Na obszarze Barbaricum monety te pojawiają w IV wieku. Na Pomorzu natomiast napływa solidów datowany jest na wiek V, kończy się w wieku VI, co wynikać może z pojawienia się pierwszych grup ludności słowiańskiej. Basen Morza Bałtyckiego jest obszarem dużej koncentracji solidów pochodzących zapewne z terenów ostrogockich.

Bartłomiej Rogalski