Epitafium rodziny Bernda Ottona von Ramina

Wielopostaciowe epitafia malarskie były popularne na Pomorzu w 2. połowie XVII wieku. Prezentowane dzieło namalowano na trzech dębowych deskach o nieregularnym wykroju. Bogaty program ikonograficzny, który wyróżnia to epitafium wśród podobnych pomorskich zabytków barokowych, kontrastuje z jego stosunkowo skromnym wykonaniem, bez oprawy rzeźbiarskiej. Wykorzystano w nim klasyczną tematykę związaną z symboliką śmierci. Scena Ukrzyżowania obrazuje ideę odkupienia grzechów, co podkreśla jeszcze pojawiający się pod krzyżem motyw czaszki Adama i skrzyżowane piszczele. Zestawiona z nią scena Zmartwychwstania świadczy o nadziei na życie wieczne dla klęczących pod krzyżem członków rodziny fundatora. Herby, które pojawiają się w obramowaniu legitymizują przynależność stanową i podkreślają pochodzenie portretowanych oraz ich związki z innymi szlacheckimi rodami Pomorza, Brandenburgii i Górnej Saksonii. 

Przedstawiony na epitafium Bernd Otto von Ramin (1620–1682), właściciel Stolca (dawniej Stolzenburg, województwo zachodniopomorskie) był synem Friedricha von Ramina (1555–1634) i Anny von der Gröber (1582–1656). Pochodził ze szlacheckiej rodziny wywodzącej się z Ramin (Meklemburgia-Pomorze Przednie), z linii rodziny osiadłej w Dobrej koło Szczecina. Jego dziadek Friedrich von Ramin, właściciel Dobrej w 1555 roku zakupił pobliski majątek Blankenburg i zmienił jego nazwę na Stolzenburg. Bernd von Ramin z żoną Ilsą Sabiną von Berge (1625–1684) z Werbelow (Brandenburgia), według przedstawienia miał dwanaścioro dzieci. Zamówione do kościoła w Stolcu w 1668 roku epitafium ufundował jeszcze za swego życia, prawdopodobnie dla upamiętnienia śmierci jego dwóch synów, nad głowami których widnieją czerwone krzyże.

Justyna Bądkowska