![ML/H/F/25/20 Widok kościoła pobernardyńskiego pw. św. Pawła od strony ulicy Dolnej Marii Panny. Przed świątynią rosną drzewa. Po prawej stronie wzdłuż ulicy grupa ludzi stojących lub siedzących na ławkach. Plac kościelny ogrodzony drewnianym ogrodzeniem. Zza drzew widoczna północna ściana nawy środkowej i fragment głównej fasady kościoła.
Fotografia sepiowana, naklejona na tekturę, otoczona ozdobną ramką w kolorze złotym w formie przecinających się na rogach listew. W dolnej części nazwisko autora fotografii.
Na rewersie wzdłuż górnej krawędzi odręczna informacja ołówkiem.](/brepo/panel_repo/2022/04/16/ruyrdy/contain-360-1000-max-ml-h-f-25-20-001.jpg)
Kościół Bernardynów
1890 — 1910
Muzeum Narodowe w Lublinie
Jest częścią kolekcji: Ikonografia fotograficzna Lublina z lat 1890–1939
W latach 1873–1876 przy Krakowskim Przedmieściu 43 w Lublinie wzniesiono dwukondygnacyjny budynek Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. Pałac zyskał postać reprezentacyjnego gmachu w stylu eklektyzmu z charakterystyczną kolumnadą przed głównym wejściem. Zaprojektował go Julian Ankiewicz. Późniejsze przebudowy prowadził Ludwik Szamota. Na zwieńczeniu fasady umieszczono dekoracyjną rzeźbę z trzema postaciami kobiecymi. Dwie z nich to rzymskie boginie Fortuna i Cerera. Pierwsza została przedstawiona z kołem symbolizującym zmienność losu i szczęścia, druga z kłosami oznaczającymi dostatek. Ich obecność nawiązywała do działalności mieszczącej się tu wówczas instytucji. Na przełomie XIX i XX wieku w Królestwie Polskim zwiększyła się bowiem liczba przedsiębiorstw kredytowych. Powołane na terenie Królestwa Polskiego już w latach 20. XIX stulecia Towarzystwo Kredytowe Ziemskie obsługiwało właścicieli majątków, którzy swoje interesy prowadzili również w miastach. Podobnie działo się w Lublinie.
W 1899 roku, za prezesury Eustachego Świeżawskiego, na jednym ze spotkań w sali posiedzeń przy Krakowskim Przedmieściu powołano lubelskie Towarzystwo Rolnicze. Wydarzenie to opisano w poczytnym „Tygodniku Ilustrowanym”, zamieszczając fotografię pałacyku wykonaną przez Aleksandra Stepanoffa.
W 1925 roku siedziba lubelskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego przeszła na własność Banku Ziemskiego w Warszawie. Następnie nabył ją Zjednoczony Bank Ziemiański S.A. W 1934 roku obiekt zakupił skarb państwa z myślą o przeznaczeniu go na Sąd Apelacyjny. Gmach wówczas unowocześniono, doprowadzając elektryczność, gaz oraz montując instalację wodno-kanalizacyjną.
W 1944 roku budynek dawnego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego stał się siedzibą wojewody Władysława Cholewińskiego, delegata rządu RP w Londynie. Cholewińskiego wkrótce wywieziono w głąb Związku Radzieckiego, w 50. rocznicę tego wydarzenia w ścianę pałacu wmurowano pamiątkową tablicę. W 1949 roku mieścił się tu Sąd Wojewódzki. W latach 60. XX wieku dobudowano tylną część. Dekadę później przeprowadzono renowację obiektu i został wpisany do rejestru zabytków. Obecnie jest siedzibą Sądu Okręgowego.
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 14.8 cm, szerokość: 19 cm
Rodzaj obiektu
fotografia
Technika
sepia, pismo odręczne, stemplowanie, litografia, odbitka fotograficzna
Tworzywo / materiał
papier fotograficzny, ołówek, tusz, tektura
Pochodzenie / sposób pozyskania
pozyskanie własne
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Lublinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1890 — 1910
Muzeum Narodowe w Lublinie
1890 — 1910
Muzeum Narodowe w Lublinie
1890 — 1900
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum – Zamek w Łańcucie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna