Ajajaj!

Plansza ukazuje stosunek Abrahama Rotfarba do rodzinnego sposobu zarobkowania. W jego autobiografii, stanowiącej podstawę komiksu, czytamy: „I dziwne, że ta moja praca, choć liczy się, że jest lekką, to jednak więcej męczy, więcej wyczerpuje niż ciężka praca fizyczna”. Stawia sobie pytania: „Dokąd pójść?... Co robić? Co myśleć? […] Co będzie dalej?”. Myśli z goryczą: „ciebie wolno obrażać […] bo ty nie masz więzień, by ukarać tych, co cię za nic […] obrażali i bili”. Te rozważania Abrahama twórczyni komiksu przedstawiła następująco – chłopak, przeglądając się w witrynach, zamiast własnego oblicza widzi pysk zagubionego psa. Motyw ze wspomnień, który pojawia się u dołu planszy: wałęsając się po ulicach, Abraham często spotyka przyjaciela, z którym byli w dzieciństwie nierozłączni. Tak napisał o tym w swojej autobiografii: „Dziś Moszka często widzę na ulicy. Patrzymy na siebie, ale tak, jak byśmy się nie znali albo pogniewali. Biedny z niego człowiek; chodzi w łachmanach i podobno jest tragarzem”. Abraham gorzko stwierdza w autobiografii: „Ach, jakże to my dalecy jesteśmy od prawdziwego życia, od szerokiego świata społecznego, od jego żywego tętna!”.
EMB