Zegar szafkowy z okładziną lustrzaną

Wymiary z obudową: wysokość 267 cm, szerokość 70,5 cm, głębokość 49,5 cm

Jeden z pary zegarów podłogowych w obudowie dekorowanej płytkami zwierciadlanymi, unikatowego zespołu w skali światowej zarówno ze względu na dekorację, jak i na ich historię. Reprezentują okres barokowej fascynacji iluzją, jaką tworzyły dekoracje Galerie des Glaces Ludwika XIV w Wersalu, gabinety lustrzane wielu monarchów europejskich, czy magnackich rezydencji. W swych odbiciach pomnażały wizję przepychu tworzoną przez dekoratorów reprezentacyjnych wnętrz.

Obudowa szafkowa wilanowskiego zegara, jej proporcje i motywy zdobień nawiązują do projektów francuskiego nadwornego dekoratora Daniela Marot z końca XVII w. Tarcza zegara, powtarzająca schemat tarczy angielskich longcases, wskazuje sekundy, minuty, godziny i dni miesiąca trzema rekonstruowanymi wskazówkami. Mechanizm wykonany i sygnowany przez mało znanego wrocławskiego zegarmistrza Christopha Benjamina Königa, ma napęd obciążnikowy, wychwyt hakowy i długie wahadło. Bije kwadranse, półgodziny i godziny.

Parę zegarów „zwierciadlanych” król polski August II przeznaczył do dekoracji jednej z sal Pałacu Błękitnego, podarowanego przez niego jego naturalnej córce Anusi Orzelskiej w prezencie imieninowym. Po wyjeździe Anusi na stałe do Drezna pałac wrócił do rąk Augusta II i wraz z pozostawionym wyposażeniem w 1730 r. przekazany został Marii Zofii Czartoryskiej w ramach umowy dzierżawnej pałacu wilanowskiego, będącego jej własnością. Do Wilanowa trafił pomiędzy 1751 r. a 1760 r.

AK

Ekspozycja muzealna, kolekcja wilanowska, zegary saskie, obiekty unikatowe