Bez tytułu 125

Prace Małgorzaty Szymankiewicz z cyklu „Black Hole”, w tym „Bez tytułu 125” z 2009 roku, nawiązują do analogii pomiędzy powierzchnią malarską i zjawiskiem czarnej dziury w przestrzeni kosmicznej, których podobieństwa artystka upatruje w zawłaszczaniu materii fizycznej. Szymankiewicz w swoich wczesnych pracach próbuje przekroczyć realistyczną konwencję malarską i wypracować własne zasady konstrukcji obrazu. Zaczęła od analizy fundamentalnych dla tej dziedziny sztuki aspektów: budowania koloru na płaszczyźnie, właściwości farb i podłoża oraz procesu tworzenia. Efektem tych doświadczeń są wycyzelowane technicznie, wielkoformatowe obrazy przedstawiające nieregularne barwne plamy; dzieła skupione same na sobie, zgodnie z modernistyczną estetyką, postulującą pozbawienie sztuki jakichkolwiek zadań czy funkcji na rzecz czystych wrażeń estetycznych. Prace z serii „Black Hole” to minimalistyczne, monochromatyczne obrazy akrylowe przedstawiające nieoczywiste motywy jakiegoś śladu, dziury, destrukcji, fragmentu. Niektóre z nich Szymankiewicz przekształca później w realizacje przestrzenne. Manipuluje nawykami naszej percepcji, tworząc formy sugerujące konkretne kształty zapamiętane z rzeczywistości, po czym zaburza te analogie i kwestionuje naturalną skłonność do wyszukiwania w abstrakcyjnych kompozycjach znajomych szablonów.

Małgorzata Szymankiewicz ukończyła studia na Wydziale Edukacji Artystycznej i na Wydziale Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (2005). W 2015 roku uzyskała stopień doktora na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Obecnie pracuje na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów Akademii Sztuki w Szczecinie. W 2007 i 2013 została nagrodzona i wyróżniona podczas prestiżowego Biennale Malarstwa ,,Bielska Jesień”. W 2008 otrzymała Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2010 przyznano jej główną nagrodę w konkursie Polskiego Radia – Talenty Trójki.

Marlena Chybowska-Butler