Waza zdobiona

Naczynie gliniane (wazę) z miejscowości Resko odkryto i przekazano do muzeum w Szczecinie w nieznanych okolicznościach. Wiadomo jedynie, że zostało znalezione nad Regą, około 4 km od Reska. Wiadomo też, że naczynie na pewno nie pochodzi ze znanego w literaturze cmentarzyska szkieletowego odkrytego w 1913 roku w tej samej okolicy i o takiej samej chronologii tj. III–IV/V wiek. Waza ma ciemnobrunatną barwę i wygładzoną powierzchnię. Brzusiec jest dwustożkowaty, wylew ma postać szerokiej kryzy. Jest bogato zdobiona odciskami stempelków w układzie poziomych dookolnych pasów, oddzielonych płytkimi liniami rytymi. Odciski stempelków mają postać iksów, grzebyków, kwadratów oraz ukośnych kresek. Na Pomorzu Zachodnim analogiczne naczynia występują w zespołach związanych z ludnością tzw. grupy dębczyńskiej, na terenach południowo-wschodniego Pomorza natomiast wiążą się z ludnością późnej fazy kultury wielbarskiej. Ceramika tego typu występuje ponadto w dorzeczu dolnej Łaby i Wezery, w społecznościach wspólnoty saskiej. W I i II wieku naczynia były ręcznie lepione z jednego kawałka gliny lub kilku nakładanych na siebie wałków. Nacieranie wygładzonej glinianej powierzchni sproszkowanym grafitem dawało efekt czarnego połysku. Do najpopularniejszych form naczyń należały wazy, misy i czarki. W 1. połowie III wieku pojawiła się również ceramika toczona na kole garncarskim. Pierwsze naczynia toczone datowane na I wiek p.n.e. znane są z Górnego Śląska i zachodniej Małopolski, z obszarów zajmowanych przez ludność celtycką.

Monika Witek