Zgasło wieczornych obłoków aluminium...

Utwór O poecie pochodzi ze zbioru szesnastu fraszek Józefa Czechowicza opisujących członków Lubelskiego Towarzystwa Miłośników Książki – konfraterni kulturalnej, powstałej z inspiracji księdza Ludwika Zalewskiego. Założycielskie spotkanie odbyło się 18 czerwca 1926 roku w księgarni Gebethnera i Wolffa, znajdującej się w pomieszczeniach hotelu „Europa” przy Krakowskim Przedmieściu 31. Czechowicz nie był obecny na tym spotkaniu (pracował jeszcze wówczas jako nauczyciel we Włodzimierzu Wołyńskim), jednak jego nazwisko znajduje się w Księdze protokołów Towarzystwa wśród nazwisk ośmiu członków założycieli. Ponadto w latach 1930–1932 poeta sprawował funkcję sekretarza zarządu LTMK.

Należy pamiętać o bardzo wcześnie rozbudzonych zainteresowaniach bibliofilskich autora Kamienia. O tym, że był zakochany w książkach, jak mówił Feliks Araszkiewicz, świadczy nie tylko gromadzony przez niego księgozbiór, ale również fascynacja typografią i ogromna dbałość o stronę wizualną publikowanych tomów poetyckich; nieprzypadkowo samodzielnie planował i przygotowywał ich szatę graficzną. Czechowicz jest również autorem artykułów o tematyce pedagogicznej, w których podkreśla potrzebę propagowania  wśród uczniów czytelnictwa i miłości do pięknych książek.

Bardzo cennym plonem udziału poety w spotkaniach i pracach Towarzystwa Miłośników Książki są fraszki „pisane sercem i humorem”, które można uznać – jak  zauważa Jan Witan – „za przeciwwagę jego liryki katastroficznej, wpatrzonej w grozę swego czasu”. Autor, opisując w nich przyjaciół z bibliofilskiego kręgu, wśród których znajdowali się poeci, dziennikarze, wydawcy, księgarze, badacze literatury polskiej, tworzy humorystyczny portret życia literackiego, które toczyło się w Lublinie w okresie międzywojennym. Czechowicz nigdy swoich fraszek nie ogłosił drukiem. Zostały one opublikowane dopiero w 1962 roku przez Wydawnictwo Lubelskie.

Fraszka O poecie jest autoportretem autora ballady z tamtej strony. Jak pisze Julian Krzyżanowski: „Dowcip czterowiersza sprowadza się do stwierdzenia, iż opinia o poecie, głoszącym »zwycięstwo czystej formy, pognębienie treści«, zgadza się najzupełniej ze stanem jego finansów”.