![MNS/E/372 szafka - sekretarzyk - Ujęcie z przodu; Prostopadłościan o konstrukcji skrzyniowej, wsparty na czterech prostych nóżkach , od góry zamknięty prostym gzymsem. Front podzielony na pięć części: najwyżej wąska szuflada z dwoma uchwytami w postaci toczonych gałek, poniżej płycinowe drzwi otwierane poziomo ( tworzą blat), zamykanie na zamek. Wewnątrz półki i szuflady : duża środkowa i dwie boczne, małe. Najniżej trzy szuflady: wąska, a pod nią dwie szersze. całość malowana na ciemny granat. Dekoracja motywami florystycznymi w kolorach: pomarańczowym, zielonym i białym. Na ścianach bocznych po dwa tulipany z wijącymi gałązkami. Na licu każdy element zdobiony kwiatami układającymi się w różne wzory. Na górnej szufladzie centralnie w rozecie upieszczono datę](/brepo/panel_repo/2022/04/07/wl3tiv/contain-360-1000-max-mns-e-372-dscf1318-ppp.jpg)
Szafka - sekretarzyk
początek XX wieku
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Pyrzycka kultura ludowa
Zakrywanie włosów przez kobiety ma wielowiekową tradycję. Wymóg ten funkcjonował, i w wielu miejscach na świecie funkcjonuje nadal, jako norma zwyczajowa, moralna lub religijna. W Europie kobiety przez stulecia zakrywały głowy chustami, czepcami, welonami, kapeluszami. Nakrycia te wykonane były z różnych materiałów, miały różnorodne formy i zdobienia. Obowiązkowo, w każdych publicznych miejscach nosiły je mężatki. Panny często mogły nosić odkryte głowy z włosami zaplecionymi w jeden lub dwa warkocze, czasami mogły mieć nawet włosy rozpuszczone, wtedy wplatały w nie wstążki i kwiaty. W niektórych regionach, tak jak w pyrzyckim, włosy zasłaniały wszystkie kobiety, nawet dziewczynki. Czepki kobiet starszych były czarne, a młodszych i dziewczynek niebieskie. W lecie wszystkie nosiły słomkowe kapelusze w kształcie budki.
Pyrzycki czepek miał płytką główkę odsłaniającą czoło i włosy, był wyraźnie zaokrąglony przy uszach. Denko było małe, zbliżone kształtem do kwadratu. Wewnątrz wykładany był białym, lnianym płótnem. Pomiędzy warstwami zewnętrzną i wewnętrzną znajdowała się jeszcze jedna (niewidoczna), wykonana zazwyczaj z cienko wyprawionej skórki (ew. tektury), spełniająca rolę usztywniacza. Czepek pochodzi z regionu pyrzyckiego, jednakże odbiega nieco od typowej formy. Jego wyjątkowość wynika z kształtu główki, która na środku wycięta jest w niewielki ząbek. Zewnętrzną warstwę czepka tworzą jedwabne wstążki produkcji fabrycznej z deseniem florystycznym. Zachowały się niezwykle długie wstążki do wiązania pod brodą oraz, co jest niezwykle rzadkie, doczepiona z tyłu duża kokarda z bardzo długimi końcówkami spływającymi nieomal do linii talii.
Iwona Karwowska
Inne nazwy
NAZWA_MIEJSCOWA: nieznana
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 20 cm, szerokość: 14 cm
Rodzaj obiektu
strój ludowy
Technika
jednostkowy, wyrób ręczny
Tworzywo / materiał
skóra, tektura, płótno lniane, wstążki jedwabne, aksamit
Pochodzenie / sposób pozyskania
zbiory Landesmuseum Stettin
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
początek XX wieku
Muzeum Narodowe w Szczecinie
połowa XIX wieku
Muzeum Narodowe w Szczecinie
2. połowa XIX wieku
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna