Płytka trapezowata

Płytka ze złota ma formę symetrycznego klina, który przechodzi na węższym zakończeniu w imitację owalnej w przekroju nasady lub ucha. Jest zdobiona tylko na zewnętrznej stronie ornamentem pseudoperełkowym i motywem koncentrycznych kółek. W zbiorach Działu Archeologii Muzeum Narodowego w Szczecinie znajdują się dwie takie niemal identyczne złote płytki ze Skalina, znalezione razem. Szczegóły odkrycia oraz kontekst, w jakim wystąpiły nie są znane. Ze źródeł archiwalnych wiadomo jedynie, że oba przedmioty znaleziono w latach trzydziestych XX wieku na terenie na żwirowni pod Skalinem. Należy je wiązać z ludnością grupy dębczyńskiej i datować na V wiek. Grupa dębczyńska, podobnie jak większość grup i kultur archeologicznych, dzieli się na fazy rozwojowe, w tym przypadku dwie. Fazę drugą, późniejszą, wyróżniają skarby, w skład których wchodziły m.in. bardzo duże zdobione fibule z metali szlachetnych, monety, w tym złote bizantyńskie solidy oraz inne złote przedmioty. Skarb dwóch złotych płytek jest charakterystycznym znaleziskiem późnej fazy grupy dębczyńskiej. Analogie można wskazać w zachodniej części basenu Morza Bałtyckiego. Chociaż część badaczy uznaje znalezisko ze Skalina za skarb, płytki mogą pochodzić z wyposażenia zniszczonego grobu. Ich funkcja nie jest znana, mogą być fragmentami naszyjnika lub bransolety.

Bartłomiej Rogalski