Fotel

Na Pomorzu Zachodnim, wśród znajdujących się w wiejskich chałupach sprzętów służących do siedzenia, obok ław i zydli występowały krzesła i fotele o konstrukcji ramowej z siedziskami z wyplatanymi z dartych korzeni drzew, wikliny, trzciny lub słomy. Fotele od krzeseł odróżniały boczne poręcze (podłokietniki) oraz znacznie wyższe oparcie, przywodzące na myśl tron. Zdaniem etnografa Romana Reinfussa wiejskie fotele wyrabiane były przeważnie przez amatorów próbujących własnych sił w artystycznej obróbce drewna, a nie przez zawodowych stolarzy, ze względu na niewielkie zapotrzebowanie rynku. Prezentowany fotel jest jednak wyrobem profesjonalnego rzemieślnika, wskazuje na to precyzja, z jaką zostały połączone poszczególne elementy oraz wykonana ze starannością dekoracja. Jest nią umieszczona w centralnej części oparcia płaskorzeźba przedstawiająca zagrodę chłopską z żurawiem (studnią) na pierwszym planie i znajdującą się za nią chałupą z charakterystycznymi śparogami – ozdobnymi zwieńczeniami szczytu dachu w kształcie zwierzęcych (końskich?) głów. Mebel ma wyplecione z trzciny siedzisko w kształcie trapezu złożonego z czterech trójkątów stykających się wierzchołkami w jednym punkcie i podłokietniki zdobione na końcach wycięciami w kształcie zwierzęcych łap. Fotel pochodzi z przełomu XIX/XX wieku.

Agnieszka Słowińska