Dzwonek

Dzwonek mosiężny pochodzący z wyposażenia kaplicy zamkowej, z przełomu XIX / XX wiek, z kolekcji Potockich. Dzwonek o kształcie kielichowatym, rozszerzonym ku dołowi, zakończony jest profilowanym brzegiem. Górą płaszcz dzwonka przechodzi w spłaszczony nodus, zakończony uchwytem i ozdobionym po bokach wolutami. Uchwyt dekorowany jest ornamentem roślinnym, płaszcz dzwonka u góry i u dołu pasem ornamentu (rytym) roślinno – wolutowego. Po obu stronach płaszcza umieszczono ozdobę z nakładanych skrzydeł obejmujących okrągły ozdobny element. Wewnątrz dzwonka serce zawieszone na druciku. Obecnie istniejąca kaplica zamkowa została urządzona na parterze w roku 1885 (po przeniesieniu z pierwszego piętra). Odbywały się w niej nabożeństwa, w których uczestniczyli domownicy i ich goście a odprawiał je kapelan zamkowy. Wyposażenie dawnej kaplicy zostało częściowo zabrane przez ostatniego ordynata w 1944 roku, natomiast zachowała się szafa ołtarzowa oraz częściowo aparaty kościelne, zdjęcia pośmiertne, mszał, pozwolenia na odprawianie nabożeństw (wydane przez odpowiednie władze kościelne) i meble i kilka pamiątek związanych z rodem Potockich. W roku 2001 w kaplicy zamkowej wystawiono prochy zmarłych za granicą członków rodu Potockich: Alfreda, ostatniego ordynata - jego brata - Jerzego , żony Jerzego i matki Alfreda i Jerzego Elżbiety z Radziwiłłów Potockiej. Trumny z ich prochami spoczęły w krypcie rodowej kościoła farnego w Łańcucie.

Przemysław Kucia