![mns/rys/581 rysunek; głowy męskie - ujęcie z przodu; Rysunek w układzie pionowym na karcie niebieskiego, prostokątnego papieru weneckiego. Szkic trzech głów męskich i głowy czarnoskórego chłopca zostały swobodnie rozmieszczone na arkuszu. Są to studia przygotowawcze czterech postaci z prawej strony balkonu nad główną sceną fresku Uczta Antoniusza i Kleopatry (salon w Palazzo Labia, Wenecja). Głowa dziecięca ujęta z proflu jest szkicem do postaci służącego niosącego tacę. Pochylona głowa męska w wysokiej czapce, zwrócona w prawo, to szkic do figury muzyka z instrumentem wiolinowym pod brodą. Ascetyczna głowa w okularach, zwrócona w lewo, jest szkicem do postaci artysty trzymającego rulon z projektem i wskazującego na fryz powyżej. Rozmawia on z pochylonym mężczyzną oglądającym rozwinięty rulon, którego głowę przedstawia ostatni szkic. Wszystkie postaci przedstawione są w pełnym skupieniu, z przymarszczonymi brwiami. Szkic wykonany krótkimi dynamicznymi kreskami i zygzakami.](/brepo/panel_repo/2022/04/07/rdnhc8/contain-360-1000-max-mns-rys-581-dscf0223-ppp.jpg)
Studia czterech głów męskich
głowy męskie
1744 — 1747
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Rysunki Giambattisty, Giandomenica i Lorenza Tiepolo
Rysunek Giambattisty Tiepola ukazuje w wirtuozerski sposób, w perspektywicznym skrócie od dołu, głowę młodej kobiety uosabiającej dziedzinę geometrii. Personifikacja tego działu matematyki ma pełną, uśmiechniętą twarz, o rysach często spotykanych na kompozycjach Giambattisty Tiepolo, typowych dla jego sztuki. Włosy kobiety są upięte w kunsztowny sposób, odpowiadający zapewne modzie panującej w ówczesnej Wenecji.
Szkic wykonany czarną i białą kredką na niebieskim papierze weneckim ze znakiem wodnym papiernika – dwoma stycznymi owalami – posłużył do postaci Geometrii wymalowanej w technice światłocieniowej zwanej chiaroscuro w salonie Palazzo Labia w Wenecji w 1745 roku. Postać była umieszczona na prawo od głównego fresku ze sceną Uczty Antoniusza i Kleopatry na łukowym naczółku portalu, czyli szczyciku wieńczącym wejście, będącym elementem architektonicznego wystroju salonu.
Palazzo Labia to barokowy gmach budowany w XVII i XVIII wieku przy Campo San Geremia w Wenecji, obok kościoła św. Jeremiasza, u ujścia kanału Cannaregio do Canale Grande. Giambattista Tiepolo na zlecenie patrycjuszy weneckich, braci Angela Marii i Paola Antonia Labia, w latach 1746–1747 ozdobił salę balową pałacu freskami z historią miłości egipskiej królowej Kleopatry, ostatniej władczyni hellenistycznego Egiptu i Marka Antoniusza, rzymskiego wodza i polityka. Malowidła te są uważane za arcydzieła.
Rysunek należy do zespołu 36 prac rodziny Tiepolo, wybitnej i sławnej osiemnastowiecznej weneckiej rodziny artystycznej. W latach siedemdziesiątych XX wieku, po licznych perturbacjach trafiły do Muzeum Narodowego w Szczecinie, do Gabinetu Grafiki Muzeum Narodowego.
Ewa Gwiazdowska
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 297 mm, szerokość: 237 mm
Rodzaj obiektu
rysunek
Technika
biała kredka, czarna kredka
Tworzywo / materiał
papier czerpany z filigranem, gruby
Pochodzenie / sposób pozyskania
pozyskanie własne
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1744 — 1747
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1744 — 1747
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1744 — 1747
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna