Głowa

Ceglastej barwy rzeźba z gliny przedstawia ludzką postać z głową opartą na masywnej szyi, z prostokątną twarzą. Na głowie zaznaczono dwa okrągłe zgrubienia (guzki), które prawdopodobnie przedstawiają fryzurę lub nakrycie głowy. Zachowało się także lewe ramię rzeźby, na którym wymodelowano charakterystyczną ozdobę w kształcie koła, od którego odchodzą promienie.

Omawiana rzeźba została wypalona w atmosferze utleniającej przez doświadczonego specjalistę, który dysponował odpowiednim warsztatem wyposażonym w dobry piec. Piękny ceglasty kolor uzyskał dzięki wysokiej temperaturze, która wpłynęła także na twardość i tym samym mniejszą podatność na uszkodzenia mechaniczne oraz trwałość.

Geneza i przeznaczenie terakotowych figurek z Djenne-Jeno (miasta nazywanego również starym Djenne lub Dżenne, Dżenne-dżeno, Djenne-Djenno, Djenné-Jeno, Jenne-Jeno; założonego w III wieku BC a opuszczonego w XIV stuleciu) nadal są przedmiotem badań. Region ten z pewnością wyróżnia się swoistym stylem. Artyści, rzeźbiąc postać ludzką, zwierzę, bądź naczynie wykazywali się niezwykłą precyzją, dbając aby uchwycić każdy, nawet najmniejszy szczegół. Rzeźby antropomorficzne z tego regionu są bogato zdobione. Zazwyczaj prezentują wizerunki mężczyzn, którzy mają zadarte do góry głowy, kwadratowe podbródki i mocno zaznaczone linie powiek. Ich ciała z reguły pokryte są biżuterią oraz geometrycznymi wzorami. Czasem można zauważyć elementy stroju oraz liczne wypukłe guzki, które swym wyglądem przypominają krosty, być może ślady po przebytych chorobach.

Katarzyna Findlik-Gawron