Topór

Zabytek został znaleziony w 1960 roku w Lublinie, w rejonie ulic Głębokiej i Glinianej. Podczas wydobywania gliny w nieistniejącej już dziś cegielni natrafiono przypadkiem na pochówek. Poinformowano o znalezisku archeologów, którzy przystąpili do prac ratowniczych.

Okazało się, iż obok szkieletu w wyposażeniu grobowym znajduje się interesujący nas topór kamienny oraz dwa narzędzia krzemienne. Niestety ze względu na to, że znalezisko było przypadkowe, nie możemy stwierdzić, czy wyposażenie grobu jest kompletne.

Po przeanalizowaniu zabytków okazało się, że jest to grób kultury ceramiki sznurowej. Społeczność tej kultury (której nazwa pochodzi od charakterystycznego zdobienia ceramiki za pomocą odcisku sznura) przebywała na terenie dzisiejszej Lubelszczyzny pomiędzy 2800 a 2300 rokiem p.n.e.

Dzięki specjalistycznym badaniom antropologicznym wiemy, że pochowany właściciel topora kamiennego to mężczyzna o wzroście około 174 cm, który w chwili śmierci miał ponad pięćdziesiąt pięć lat. Dzięki badaniom C14 próbki kości szkieletu, wiemy, iż zmarł w latach około 2776–2577 p.n.e.

Obecność topora w grobie męskim kultury ceramiki sznurowej jest bardzo powszechna. W życiu codziennym pełniły one wiele funkcji – były narzędziem do obróbki, bronią bojową, a także stanowiły symbol władzy.

Opisywany topór, jak się okazało po badaniach petrograficznych – powstał z łupku amfibolowego, który często wykorzystywano w neolicie do wykonywania narzędzi kamiennych. Wszystkie jego powierzchnie były szlifowane i gładzone (więcej o samym procesie wykonywania topora z kamienia patrz opis zabytku 530/A/ML).

Mimo kolejnych inspekcji terenowych przeprowadzonych przez archeologów niestety nie wiemy, czy był to tylko pojedynczy pochówek, czy też z powodu zniszczenia terenu nie zarejestrowano innych grobów.