Taler auf die Beisetzung des Bischofs Ulrich | Talar z okazji pogrzebu księcia Ulryka

Ulryk był najmłodszym synem księcia pomorskiego Bogusława XIII (1544–1606) i ostatnią nadzieją na utrzymanie dynastii Gryfitów. W 1618 roku objął przyrzeczone mu biskupstwo kamieńskie, jako schedę po Franciszku I. Przejął również nielegalną mennicę w Koszalinie, gdzie bił na ogromną skalę niskowartościowe szelągi podwójne. W Księstwie Pomorskim, zgodnie z prawem Rzeszy, mogła działać tylko mennica w Szczecinie. W całym nielegalnym mennictwie Ulryka jedynym pozytywnym akcentem była krótka emisja pełnowartościowego 1/16 talara w 1622 roku, który wraz z nowymi szelągami, półszelągami, ćwierćszelągami i witenami miał stabilizować kurs pieniądza. Niespodziewana śmierć trzydziestotrzyletniego księcia w 1622 roku przerwała działalność koszalińskiej mennicy. Wybito tam jeszcze serię monet upamiętniających zmarłego Ulryka, po czym mennicę na kilka lat zamknięto. Na niższych nominałach (częściach talarów) monet okolicznościowych pojawiła się interesująca kompozycja – profilowe popiersie księcia i odłamana przez burzę gałąź. Na talarach i bitych tym samym stemplem jego wielokrotnościach umieszczono uniwersalny schemat ikonograficzny, który był swoistą klepsydrą z popiersiem księcia w lewym profilu. Takie ujęcie, choć stosowane na monetach bardzo rzadko, pojawiło się już w pomorskiej numizmatyce na monetach jego stryjów, Ernesta Ludwika i Jana Fryderyka. Wielowierszowy napis na rewersie informuje o przyczynie wybicia, datach urodzenia, śmierci i zleceniodawcy monety. Warto zaznaczyć, że na talarach widniał jedyny portret Ulryka, jaki ukazał się na monetach.

Genowefa Horoszko