Pałka ciesielska

Pałkę ciesielską odkryto podczas badań wykopaliskowych w 1992 roku na szczecińskim Podzamczu, w obrębie kwartału pomiędzy ulicami Panieńską, Rybaki, Środową i Rynkiem Warzywnym. Spoczywała w warstwie kulturowej datowanej na XII wiek. Tak zwane pałki ciesielskie, drewniane narzędzia wycinane z jednego kawałka drewna, z wyraźnie wyodrębnionym trzonkiem, miały szerokie zastosowanie. Posługiwano się nimi przy budowie domostw, łodzi, pomostów i umocnień obronnych. Za ich pomocą możliwe było wbijanie drewnianych pali, kołków oraz różnej wielkości klinów służących to darcia pnia drzewa na mniejsze części, tzw. dranice, które wykorzystywane były do budowy nawierzchni ulic i innych obiektów drewnianych. Mogły być również wykorzystywane do pobijania innych narzędzi – dłut, przecinaków, rylców. W zależności od rodzaju wykonywanych prac używano pałek ciesielskich różnej wielkości, najczęściej z twardego, odpornego na uszkodzenia drewna dębowego lub jesionowego. Znaleziona w Szczecinie pałka ciesielska ma owalny w przekroju trzonek oraz pobijak – część „pracującą”. Na powierzchni wciąż widoczne są podłużne ślady precyzyjnego strugania wykonane najpewniej ostrym nożem, a także niewielkie, także podłużne wgłębienia, świadczące o użyciu żelaznej ciosły.

Grzegorz Durdyń