Klin

Podczas badań archeologicznych prowadzonych w latach 1986-2001 w granicach szczecińskiego Podzamcza, pozyskano wiele tysięcy przedmiotów zabytkowych. Największą ich liczbę dostarczył wykop VI założony w obrębie kwartału 5. Jednym z nich jest drewniany klin odkryty w 1992 roku, w obiekcie określonym jako dziegciarnia.

Jak sama nazwa wskazuje, zabytek ma postać klina, czyli graniastosłupa o przekroju zbliżonym do wydłużonego trójkąta prostokątnego. Wykonano go techniką darcia, którą często stosowano do wstępnej obróbki drewna, w celu uzyskania dranic czy deszczułek. Używano do tego innych klinów, pałek ciesielskich i piły. Materiałem, jaki wykorzystano do produkcji, było drewno dębowe z części zewnętrznej pnia, o czym świadczy obecność warstwy bielu. Powierzchnię prezentowanego egzemplarza pozostawiono nieobrobioną. Ubytki w części ostrza klina i nieznaczne pogrubienie części obuchowej powstałe w trakcie uderzeń, zapewne pałki ciesielskiej, świadczą o użytkowaniu.

Zabytki tego typu są stosunkowo licznie znajdowane na stanowiskach osadniczych o charakterze miejskim, ale rzadko są szerzej prezentowane. Zapewne z powodu swojej małej atrakcyjności wizualnej. Wydaje się jednak, że należy zrobić wyjątek od tej reguły z racji istotnej roli, jaką spełniały w średniowiecznej gospodarce. Na równi bowiem z pałkami ciesielskimi, kliny były jednym z podstawowych narzędzi używanych podczas obróbki drewna i budowy różnych konstrukcji.

Sławomir Słowiński