Kabat kobiecy

Kaftan kobiecy do stroju świątecznego włodawskiego został uszyty ręcznie przez Władysławę Łobacz. Muzeum nabyło go we wsi Pogorzelec, w powiecie Biała Podlaska. Jest wykonany z ciemnobrązowego sukna, składa się z dwóch przodów, pleców i rękawów. Kaftan jest krótki, dopasowany w talii, lekko rozkloszowany w dolnej części. Na przodzie poniżej pasa są naszyte trójkątne kieszonki. Wycięcie koło szyi jest dość głębokie i nie ma kołnierza. Przody zachodzą na siebie i są zapinane na pięć dużych haftek zahaczanych o tak zwane koniki. Przód, rękawy w dolnej części oraz wycięcie na szyję są ozdobione niebieskim wełnianym skręconym sznurkiem, obszyte żółtą stebnówką i dodatkowo z przodu mają przyszyte małe pomponiki z wełny w kolorze białym, zielonym, amarantowym. Ornament składa się z motywów geometrycznych i zgeometryzowanych roślinnych.

Sukno, z którego szyto kaftany, było utkane z przędzy wełnianej zgrzebnej o splocie płóciennym, barwionej w surowcu. Tego typu tkaniny musiały być poddane procesowi folowania (spilśniania). Odbywało się to w wiejskich foluszach, gdzie pas tkaniny był najpierw moczony w gorącej wodzie, często z dodatkiem szarego mydła. Następnie przekładano go do specjalnych stęp, gdzie odbywało się spilśnianie. Urządzenie to montowano w młynach wodnych, było napędzane kołem wodnym, zwykle nasiębiernym. Proces trwał do kilku godzin, folowanie wykonywano przez cały rok, w zależności od zapotrzebowania klientów.