Scena rodzajowa z ptasznikiem

Antonio Rotta rozpoczął studia artystyczne jako trzynastolatek w 1841 roku w pracowni Lodovica Lippariniego w akademii weneckiej. We wczesnym okresie pozostawał pod wpływem późnoneoklasycystycznej twórczości Lattanzia Querena. Od lat sześćdziesiątych XIX wieku malarz, schlebiając tradycyjnym gustom odbiorców, malował przede wszystkim anegdotyczne sceny rodzajowe, którym nadawał zabarwienie humorystyczne, niekiedy sentymentalne. Preferował tematy z życia włoskiego ludu (Fiesta wenecka, Trzech chłopców ze szpakiem, Prace domowe, Ręce niosące pomoc, Przejażdżka dorożką, Karmienie ptaków, zbiory prywatne). Jego styl charakteryzował się przywiązaniem do szczegółów zapewniających sugestywność przedstawień. Malarz wywodzący się z Gorizii swoje prace prezentował z sukcesem m.in. w Weronie, Wenecji, Genui, Florencji, Turynie, a także w Berlinie, Dreźnie i Filadelfii.

Szczecińska scena rodzajowa zaczerpnięta z czasów współczesnych malarzowi namalowana została w konwencji realistycznej. Zwraca uwagę dbałością o szczegóły wyposażenia domostwa (rozmaite sprzęty gospodarskie, myśliwskie oraz akcesoria podróżnicze). Kompozycja utrzymana została w stonowanej, szaro-ugrowo-brunatnej tonacji uzupełnionej plamami karminowej czerwieni, delikatnego błękitu oraz głębokich, ciemnych brązów. Całemu przedstawieniu nadaje charakter ciepły złocisty ugier, którym malarz podkreślił światło padające z góry, z lewej strony kompozycji. Oświetlenie modeluje grupę postaci, dodatkowo służy także podkreśleniu zwartości kompozycji.

Prace Antonia Rotty, podobnie jak Domenica Scatolli, Antonia Paolettiego czy urodzonego nieco później także w Gorizii Giulia del Torre stanowią przykład dość powszechnej produkcji artystycznej 4. ćwierci XIX i początku XX wieku. Z reguły nabywane po przystępnych cenach, często zdobiły mieszczańskie wnętrza. Pojawiały się w europejskich domach kupowane jako souvenir z podróży do Włoch.

Dariusz Kacprzak