Szklaneczka z herbem Starykoń

Niewielka szklaneczka wykonana ze szkła przezroczystego. Jej główną dekorację stanowi rytowany herb Starykoń umieszczony pod koroną szlachecką z toporem jako klejnotem. Po lewej od herbu umieszczono „trzymacza” w formie lwa z wysuniętym językiem. Rytowany na górnej krawędzi szklanki fryz, składający się ze stylizowanych roślin i wstęgm jest wyjątkowy – to rzadki tego typu dekoracji na wyrobie lubaczowskim. Dzięki rytowanymu herbowi wiemy, że naczynie zostało wykonane dla jednego z przedstawicieli rodu Wielopolskich. Jednak pozbawiony jest on elementów (np. związanych ze sprawowanym urzędem), które mogłyby wskazać dokładniej dla którego z nich zostało ono wykonane. Był to więc najprawdopodobniej Franciszek Wielopolski (zm. 1732) lub któryś z jego synów: Karol, Jan lub Hieronim.

Szklaneczka jest jedną z kompletu ośmiu sztuk (Wil.5826-Wil.5833) i flaszy (Wil.5834) z tą samą dekoracją. Cały zestaw został zakupiony do zbiorów muzealnych w 2005 roku, uzupełniając kolekcję szkieł lubaczowskich. Naczynia z tego samego kompletu znajdują się także w innych polskich muzeach: Muzeum Narodowym w Warszawie oraz w Zamku Królewskim w Warszawie.

Komplet został najprawdopodobniej wykonany w pierwszej magnackiej manufakturze szkła luksusowego, zwanej Hutą Kryształową, założonej w 1717 roku przez hetmana Adama Mikołaja Sieniawskiego (1666-1726). Jej produkcja od samego początku ukierunkowana była na wytwarzanie przedmiotów szklanych najwyższej jakości, takich jak wilanowski zestaw. Szklaneczka jest też jedyną pierwotnie należącą do kompletu – pozostałe 7 zostało uzupełnionych w XIX wieku, najprawdopodobniej ze względu na braki w komplecie.