![MNS/Szt/1250 Portret Johanna Gebharda Rabenera - ujęcie z przodu; Owalny obraz przedstawia mężczyznę w średnim wieku, w ujęciu en trois quarts, w wystudiowanej, choć pozornie swobodnej pozie. Prawą rękę grzbietem dłoni wspiera na biodrze, lewą podtrzymuje połę malowniczo udrapowanego płaszcza w kolorze ciemnego ugru w delikatne złociste wzory, z szaro-niebieskim podbiciem. Dopełnienie stroju stanowi zawiązana pod szyją chusta z modnej w 2. połowie XVII w. weneckiej koronki igłowej w wypukłe floralne wzory typu Point de Venise. Drapowany płaszcz, kosztowne koronki, a także długa, ciemna peruka allonge są oznaką dostojeństwa i godności. Miękki modelunek idealizuje rysy niemłodej już twarzy, łagodząc zmarszczki na czole i wokół ust. W przedstawieniu twarzy zwraca uwagę podjęta przez artystę próba psychologicznej charakterystyki portretowanego. Mężczyzna kieruje w stronę widza uważne, lekko zdystansowane spojrzenie. Mężczyzna ukazany został na ciemnym tle, z połyskującą po lewej stronie podwieszoną kotarą w oliwkowym kolorze i zarysem monumentalnej kolumny przy prawej krawędzi pola obrazowego.](/brepo/panel_repo/2024/02/21/gcj6mk/contain-360-1000-max-mns-szt-1250-diga6861-m.jpg)
Scena w porcie
weduta portowa ze sztafarzem
1680 — 1700
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Europejscy klasycy nowoczesności
Chrystian Breslauer uczęszczał do Królewsko-Pruskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie oraz Królewsko-Pruskiej Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie. Malarze związani z akademią koncentrowali się na nastrojowych krajobrazach, tworząc tzw. düsseldorfską szkołę pejzażową. Typowe stały się wyidealizowane widoki z zamkami, kapliczkami, ruinami w blasku księżyca lub zachodzącego słońca, które łączyły się z romantycznym kultem natury. Pierwsze dzieła Breslauer tworzył w stylistyce wspomnianej szkoły pejzażu. Po ukończeniu studiów, do 1839 roku, korzystał w akademii z atelier dla najzdolniejszych studentów. W tym czasie odbył też liczne podróże, dzięki znajomości z malarzami skandynawskimi w 1836 roku wybrał się do Szwecji, Norwegii i Finlandii. Norwegię odwiedził także w latach 1839 i 1845. Podczas wyjazdów zafascynował się tamtejszym surowym i tajemniczym krajobrazem. Dzieła artysty zdradzają wpływy malarstwa skandynawskiego, przejęte m.in. za pośrednictwem Johana Christiana Dahla i Thomasa Fearnleya. Po powrocie do kraju Breslauer osiadł na stałe w Warszawie i objął stanowisko nauczyciela rysunku w Szkole Sztuk Pięknych. Był cenionym i lubianym pedagogiem. Upowszechniał ideę pracy w plenerze. Wśród jego uczniów znaleźli się prekursorzy realizmu w polskim malarstwie pejzażowym i rodzajowym, tacy jak Wojciech Gerson, Franciszek Kostrzewski czy Władysław Malecki. Breslauer był uznawany za realistę. Tworzył wyłącznie krajobrazy, czasem tylko wzbogacone małymi postaciami sztafażu. Stosował często panoramiczny typ kompozycji. W jego twórczości widoczna była także dbałość o rysunek (zauważalna zwłaszcza w szkicach akwarelowych). Pejzaż z Norwegii, powstały w ostatniej fazie oeuvre, prezentuje trwałość zasad szkoły düsseldorfskiej. Ukazuje wyidealizowany sposób ujmowania otaczającego świata i uduchowienie natury nawiązujące do romantycznego stylu, ale nie brakuje w nim również rzetelnej obserwacji przyrody. Można też doszukiwać się tu wpływów dawnego malarstwa skandynawskiego.
Beata Małgorzata Wolska
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 37.5 cm, szerokość: 54.5 cm
Rodzaj obiektu
obraz
Technika
technika olejna
Tworzywo / materiał
płótno
Pochodzenie / sposób pozyskania
zakup
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1680 — 1700
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1600 — 1650
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1920 — 1935
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna