Puchar fasetowany z pokrywą

Puchar z pokrywą ze szkła przezroczystego dekorowany herbem hetmana Adama Mikołaja Sieniawskiego (1666-1726). W kolekcji wilanowskiej znajdują się trzy niemal identyczne naczynia (Wil.27-Wil.29).

Kielich ma szeroką stopę, masywny, tralkowany trzon i koniczną czaszę (zaokrągloną na górze). Powierzchnia pucharu ozdobiona została fasetowaniem – czyli szlifowaniem powierzchni, dzięki któremu uzyskano 10 odrębnych płaszczyzn. Ten sposób dekoracji uszlachetnia szkło – wydobywając w pełni jego blask i podkreślając przeźroczystość. Główną ozdobę pucharu stanowi grawerowany herb Leliwa w okrągłym polu, umieszczonym w kartuszu. Pole kartusza dekorują gałązki z listkami i kwiatami. Nad kartuszem umieszczono koronę szlachecką z klejnotem (5 piór pawich z godłem) oraz parę buław hetmańskich. Na stopie naczynia wygrawerowano skrzyżowane gałązki palmy i lauru – motyw stosowany bardzo często na wyrobach lubaczowskich, który został powtórzony także na pokrywie pucharu.

Dzięki postępowi technologicznemu, który dokonał się w końcu XVII wieku, zmieniła się moda związana ze szkłem. Wcześniej prym wiodły naczynia weneckie – formowane i zdobione na gorąco, o delikatnych ściankach. Dzięki ulepszeniu masy szklarskiej możliwe stało się formowanie naczyń o ściankach grubszych, o szkle czystym i klarownym, bardzo twardym. Pożądane były wówczas stały się wówczas szkła szlifowane i rytowane (grawerowane). Puchary, zwierciadła i świeczniki zdobione w tych technikach szybko wypełniły rezydencje europejskie. Taki właśnie rodzaj luksusowych szkieł produkowała Huta Kryształowa założona przez Adama Mikołaja Sieniawskiego (1666-1726).