![ML/H/2243 ML/H/2243 - Pocztówka czarnobiała z widokiem na dziedziniec zamku lubelskiego z czasów funkcjonowania więzienia. Widoczna grupa więźniów (kobiet i mężczyzn) oraz służby więziennej. Część osób stoi. Niektórzy siedzą na ziemi. Po lewej stojące rzędem kobiety. Na pierwszym planie naczelnik (?) w długiej białej dwurzędowej kurtce od munduru z epoletami oraz czapką z daszkiem i znaczkiem na otoku. Prawa ręka wsunięta za rozpiętą kurtkę, lewa w kieszeni ciemnych spodni. Obok niego stoi mężczyzna w czarnym płaszczu i kapeluszu z laską, oparty o latarnię zwieńczoną przeszklonym kloszem. Za postaciami widoczne zabudowania wzgórza zamkowego: dwukondygnacyjne skrzydło południowe z donżonem i Kaplicą Trójcy Świętej z balustradowym wejściem z poziomu dziedzińca oraz parterowy budynek zamykający dziedziniec od wschodu. Budowle otynkowane. Wieża z charakterystycznym boniowaniem. Na ścianach niższych budynków napisy w języku rosyjskim (m. in. kaplica prawosławna). Wzdłuż górnej krawędzi nadruk w kolorze czarnym z tytułem.
Na rewersie czarna linatura. Wzdłuż górnej krawędzi drukiem nazwa karty pocztowej w językach francuskim, polskim i rosyjskim. W l.g. rogu odbitka stemplem w kolorze fioletowym w numerem serii wydawniczej. Wzdłuż prawej krawędzi drukiem w kolorze czarnym nazwa nakładcy. Brak śladu obiegu pocztowego.](/brepo/panel_repo/2022/04/16/zmpdeo/contain-360-1000-max-ml-h-2243-001.webp)
Pocztówka - Lublin. Podwórze Zamku
1907 — 1911
Muzeum Narodowe w Lublinie
Jest częścią kolekcji: Fotografie Lublina
Wraz z przebudową placu Litewskiego w pierwszych dekadach XIX wieku przemianie architektonicznej uległ także dawny Pałac Lubomirskich, zwany poradziwiłłowskim. Rzekomo miał być darem Barbary Radziwiłłówny dla Zygmunta Augusta. W rzeczywistości w XVI stuleciu rezydencja należała do Mikołaja Firleja, wojewody lubelskiego. Wiek później, na zlecenie Lubomirskich, szlachecki dwór został przebudowany przez Tylmana z Gameren. W okresie późniejszym pałac stał się własnością Sanguszków, a następnie Szeptyckich. W 1801 roku wszedł w posiadanie mieszczanina Beniamina Finkego, który nabył go na licytacji publicznej. Finke ofiarował gmach na własność rządowi. Wkrótce przeznaczono go na magazyn słomy.
W latach 20. XIX wieku zniszczony budynek postanowiono przeznaczyć na siedzibę lubelskiego gubernatora. Nawiązując do barokowych założeń, architekci Józef Stompf i Jakub Hempel zadbali o reprezentacyjny dziedziniec frontowy. Po wielu przebudowach pałac nadal wyglądał okazale i stał się siedzibą ważnych instytucji. Przed frontem powstały z czasem ogrodzone zieleńce. Budynek otrzymał arkadowy portyk, nad którym wzniesiono oszkloną werandę. Widok taki uwieczniano na barwnych pocztówkach, stanowiących wizytówkę miasta. W okresie międzywojennym w dawnym Pałacu Lubomirskich mieściło się Dowództwo Okręgu II Korpusu Wojska Polskiego. Po wojnie działał w tym miejscu Wydział Prawa, a następnie Wydział Politologii UMCS. Obecnie budynek stanowi własność Muzeum Narodowego w Lublinie.
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 8.7 cm, szerokość: 13.8 cm
Rodzaj obiektu
karta pocztowa
Technika
stemplowanie, odbitka fotograficzna, druk
Tworzywo / materiał
papier
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1907 — 1911
Muzeum Narodowe w Lublinie
1912 — 1922
Muzeum Narodowe w Lublinie
1901
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna