![MNS/A/22068 narzędzie, motyka - Ujęcie przodu z otworem z lewej strony; Smukłe narzędzie o ostrzu poprzecznym (motyka), o bokach prostych w rzucie z góry, z wyodrębnioną częścią tylną z otworem i spiczastym zakończeniem w formie przypominającej główkę żmii. Na powierzchni górnej, w partii środkowej wyraźnie zaznaczona jest linia grzbietu, która zanika w kierunku ostrza i otworu. W rzucie bocznym krawędź dolna jest prosta, a górna tworzy wysokie uwypuklenie. Otwór jest wywiercony jednostronnie. Powierzchnia gładzona, ma fakturę od gładkiej do lekko szorstkiej.](/brepo/panel_repo/2022/04/08/kvukbw/contain-360-1000-max-mns-a-22068-dscf4669-ppp.jpg)
Motyka kamienna
neolit
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Epoka kamienia na Pomorzu
W trzech ostatnich dziesięcioleciach XIX i na początku XX wieku do zbiorów gromadzonych w Szczecinie przez Towarzystwo Historii i Starożytności Pomorza (Gesellschaft für Pommersche Geschichte und Altertumskunde) regularnie trafiały liczne znaleziska archeologiczne pochodzące z okolic Żelisławca (niem. Sinzlow), Dobropola Gryfińskiego (niem. Dobberphul) i sąsiednich miejscowości. Duży napływ przedmiotów z tak niewielkiego rejonu, reprezentujących różne okresy prehistoryczne, był zasługą jednej osoby, Wilhelma Richtera (1830–1915), nauczyciela z Żelisławca. Ten szanowany członek Towarzystwa, do którego należał przez wiele lat, systematycznie zbierał informacje o odkryciach i prowadził poszukiwania zabytków archeologicznych w swoim regionie. Niekiedy uczestniczył również w odzyskiwaniu znalezisk, jak choćby w 1878 roku, gdy został powiadomiony o odkryciu skarbu przedmiotów ze starszej epoki brązu w Babinie, które przypadkowi znalazcy częściowo rozkawałkowali i próbowali sprzedać w pobliskich Pyrzycach.
Wśród przekazanych przez niego zabytków było wiele neolitycznych wyrobów kamiennych. Należą do nich cztery narzędzia pochodzące z pogranicza Dobropola i Żelisławca, które W. Richter przywiózł w trakcie XVII Kongresu Antropologicznego zorganizowanego w 1886 roku w Szczecinie. Do naszych czasów zachowały się tylko trzy z nich: siekiera, motyka i fragment topora. Zapewne nie zostały odkryte razem. Dwa są oznakowanie jako pochodzące Dobropola. Trzeci – prezentowana miniaturowa motyka – ma naniesiony napis identyfikujący go jako odkrycie z Żelisławca.
Narzędzia takie ze względu na skojarzenie kształtu z prawidłem używanym przez szewców do formowania obuwia są określane jako motyki w kształcie kopyta szewskiego. Są to charakterystyczne wyroby najstarszych społeczności rolniczych w Europie Środkowej, należących do naddunajskiego kręgu cywilizacyjnego, od charakterystycznego zdobienia naczyń glinianych nazywanych kulturami z ceramiką wstęgową.
Krzysztof Kowalski
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 6.2 cm, szerokość: 1.4 cm
Rodzaj obiektu
motyka
Technika
wyrób ręczny, jednostkowy, gładzenie, łupanie
Tworzywo / materiał
kamień
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
neolit
Muzeum Narodowe w Szczecinie
neolit
Muzeum Narodowe w Szczecinie
środkowy neolit
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna