Komoda

Komoda neorokoko XIX w
W XVIII w. w okresie regencji i rokoka komoda stała się niezbędnym i równocześnie dekoracyjnym sprzętem. Nazwa mebla wywodzi się od łacińskiego „comodus”, które przeszło do francuskiego „commode” czyli wygodny. Jedną z popularnych szufladowych form komody w okresie panowania Ludwika XV była komoda „a la bombé” o zakrzywionych płynnych płaszczyznach korpusu unoszącego się na wygiętych nóżkach. Jej powierzchnię pokrywały forniry i intarsje układane z różnych egzotycznych gatunków drewna. Okucia ze złoconego brązu, w okresie rokoka delikatniejsze od regencyjnych, stanowiły integralną część sprzętu podkreślając jego tektonikę. Kształtowano je w taki sposób, by oplatając mebel tworzyły uchwyty szuflad, obramienia otworów na klucze do zamków i oprawę nóg. Mebel w całości sprawiał wrażenie, jakby był ulepiony z jednego materiału. We francuskim meblarstwie efekt ten był spotęgowany licowaniem czoła szuflad z przednią ścianką komody, bez trawersów oddzielających poszczególne szuflady. Pochodząca z dawnych zbiorów Potockich komoda jest przykryta marmurowym blatem. Płytki profil krawędzi i biała barwa nadsztukowanego kamienia nie są zgodne z epoką rokoka. Wnętrze i szczegóły techniczne zdradzają, że mebel, został wykonany w drugiej połowie XIX w. w okresie panowania mody na style historyczne. Komoda jest naśladownictwem rokoka określanym jako neorokoko lub drugie rokoko.  
Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967