Widok Rynku Siennego z ratuszem i giełdą

Po zakończeniu pierwszej wojny światowej Szczecin znalazł się w trudnej sytuacji gospodarczej, dlatego wedutyści dążyli do ukazania widoków miasta wzniosłego, pamiętającego lepsze czasy. Kompozycje tworzone „ku pokrzepieniu serc” odwoływały się do zabytkowych budowli w sposób wyidealizowany, z architektonicznymi detalami dobitniej obrazującymi piękno godnych naśladowania dzieł germańskich antenatów. Z drugiej strony ukazywano też realną sytuację powojenną, wysuwając na plan pierwszy prozaiczne sceny z życia codziennego. Idealnym miejscem takich obserwacji był Rynek Sienny na Starym Mieście, chętnie odwiedzany przez szczecinian ze względu na swój towarowo-handlowy charakter. Tutaj znajdował się Ratusz Staromiejski, siedziba władz miasta od XV wieku do lat 70. XIX stulecia, gdy podjęto decyzję o budowie nowego, tzw. czerwonego ratusza przy dzisiejszym placu Stefana Batorego. Wnętrza starego ratusza zaadaptowano wówczas na prywatne mieszkania, a w zabytkowej piwnicy otwarto restaurację. W latach trzydziestych XIX wieku w jego sąsiedztwie wzniesiono klasycystyczny gmach Giełdy, nawiązujący do dzieł związanego ze Szczecinem architekta Karla Friedricha Schinkla (1781–1841). Widok na giełdę i ratusz był motywem popularnym w sztuce, wykorzystanym m.in. przez Oswalda Polte (1887–1927) w pracy z około 1925 roku. Artysta był urodzonym na Śląsku malarzem, grafikiem i projektantem, który dojrzałe życie związał ze Szczecinem. Od 1912 roku pracował jako nauczyciel malarstwa i tkactwa. Zwieńczeniem jego dydaktycznych osiągnięć było uzyskanie w 1925 roku tytułu profesora Miejskiej Szkoły Rzemieślników i Rzemiosła w Szczecinie. Zakrojoną na szeroką skalę aktywność artystyczną przerwała przedwczesna śmierć w 1927 roku.

Małgorzata Peszko