Bierka cylindryczna

Jeszcze do niedawna sieci rybackie wykonywane były głównie z włókien roślinnych przy pomocy kleszczek i drewnianych listewek – klepek lub wałeczków – nazywanych bierkami. Przedmioty te mają różną długość i szerokość, ponieważ od nich zależy wielkość oczek wyrabianej sieci. Sieciarz obwiązywał bierkę nicią, tworząc oczka w jednym rzędzie o równej wielkości. Do wiązania sieci workowych i stożkowych posiadających serca pomocne były bierki cylindryczne. 

Prezentowany egzemplarz jest z jednym z 12 obiektów tego rodzaju w kolekcji Działu Etnografii Pomorza Muzeum Narodowego w Szczecinie. Wystrugany został z pojedynczego kawałka drewna, wydrążony w środku a na obrzeżu cylindra przymocowano do niego mały gwoździk. Przy wiązaniu bowiem zaczepiano sieci o specjalne haki lub gwoździe. Na podstawie średnicy można ustalić, że omawiana bierka służyła do wyrabiania sieci o oczkach wielkości 65 mm. Ostatnim miejscem, w którym mogła być używana to Stołczyn – jedna z północnych dzielnic Szczecina, zlokalizowana wzdłuż Odry. 

Małgorzata Kłosińska-Grzechowiak