Miecz ze sztabą do rękojeści

Miecz jest zachowany w bardzo dobrym stanie. Drobne ubytki – szczerby widoczne są tylko punktowo na krawędziach ostrza. Powierzchnię pokrywa zielona, tzw. szlachetna patyna ochronna. Jest to broń obosieczna o smukłej głowni i ciekawie ukształtowanej sztabie, na którą nasadzona była pierwotnie właściwa rękojeść, zapewne wykonana z brązu. Zabytek wraz z dwoma innymi mieczami został znaleziony przypadkowo w 2012 roku przez leśniczego z Dobrzan. Z relacji znalazcy wynika, że wszystkie leżały blisko siebie. Jeszcze w tym samym roku archeolodzy podjęli badania w miejscu odkrycia i przy pomocy wykrywaczy metali znaleźli kilka drobnych przedmiotów (trzy długie i trzy krótkie nity oraz ułamek wąskiego okucia jelca). Co ważne, nie zaobserwowano jakichkolwiek śladów pochówku, dlatego znalezisko uznano za skarb. Odkryty w Kozach depozyt złożony z dwóch mieczy ze sztabą i jednego z kolcem do rękojeści, datowany jest na późny odcinek epoki brązu (ok. 900–750 BC), będący okresem najliczniejszego występowania mieczy brązowych. Zasięg terytorialny okazów ze sztabą do rękojeści w Polsce ograniczony jest do Pomorza Zachodniego i Środkowego. Znanych jest stąd osiem tego typu mieczy, które rozwinęły się z form starszych, pod wpływem impulsów kulturowych idących z północno-zachodniej części Europy.

Dorota Kozłowska