Głowa–popiersie

Aleksander Winnicki studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Wojciecha Weissa, Józefa Mehoffera i Xawerego Dunikowskiego. Był jednym ze współzałożycieli Grupy Krakowskiej, w której byli zrzeszeni artyści o lewicowych poglądach, zafascynowani przemianami w sztuce: kubizmem, abstrakcjonizmem, ekspresjonizmem, co skutkowało radykalnym odrzuceniem realizmu. Ich patronem został Władysław Strzemiński. To właśnie jego teorie oraz Kazimierza Malewicza były głównym odniesieniem dla ich wizji sztuki. Druga wojna światowa sprawiła, że drogi tych twórców się rozeszły. Winnicki zbliżył się do Artura Nacht-Samborskiego. Pod jego wpływem zwrócił się w kierunku tradycyjnych form i wielkich mistrzów. Obraz Głowa – popiersie Winnickiego znajdujący się w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie od 1971 roku został namalowany w 1957 roku. Jest to uproszczony w formie portret kobiety ujętej do pasa, en face. Pomimo, że dzieło powstało już po wojnie kiedy artysta skierował swoje zainteresowania w stronę tradycyjnej formy, obraz przejawia silne wpływy kubizmu i ekspresjonizmu.

Beata Małgorzata Wolska