Tablica emaliowana

Emaliowana tabliczka stanowiła element systemu numerowania każdego budynku w obrębie ulicy. Najstarsze numery domów pochodzą z czasów nowożytnych. W 1512 roku na paryskim Pont Notre-Dame zostało ponumerowanych blisko kilkadziesiąt lokali mieszkaniowych. Zastosowana wówczas numeracja służyła jednak wyłącznie określeniu rozkładu własności nieruchomości w mieście. Numery domów wprowadzono dopiero w XVIII stuleciu, na przedmieściach Paryża w latach 1724–1728, w Pradze w 1727 roku, w Madrycie w 1750 roku, zaś w Londynie od 1762 do 1765 roku. Jednym z ostatnich dużych miast, w którym wdrożono system numeracji domów był Berlin, dopiero w 1799 roku. Schemat był przede wszystkim oficjalnym środkiem rozszerzania kontroli państwa nad obywatelami. Nie bez znaczenia były również takie kwestie jak kwaterowanie wojska, walka z żebrakami, czy też sprawy podatkowe i ubezpieczeniowe. Pomimo sprzeciwu ze strony lokalnych społeczności system numeracji budynków ostatecznie przyjął się i pod koniec XVIII wieku numery domów dla adresów pocztowych były już w powszechnym użyciu.

Anna Lew-Machniak