Pudełeczko w kształcie dziecka w powijakach

Pudełeczko w kształcie dziecka

Niewielki pojemnik wykonany z malowanej naszkliwnie porcelany, oprawiony w złocone srebro, służył niegdyś do przechowywania igieł lub innych drobnych przyborów do robótek ręcznych. Pojemnik, o smukłej, wąskiej budowie, otrzymał kształt niemowlęcia zawiniętego w powijaki – dawniej, powszechnie stosowanego sposobu ubierania, a jednocześnie – krępowania noworodków w pierwszych miesiącach życia. Porcelanowe pudełeczko posiada mechanizm otwierania na wysokości piersi dziecka; na plecach umieszczone są zawiasy, a cały obwód, u góry i u dołu, objęty został metalową (srebrną) oprawą. Powijaki dekorowane są malowanymi naszkliwnie kwiatuszkami i kratkowaną wstążką o złoconych brzegach. Podobne pojemniki, wykonywane również z kości słoniowej, srebra lub szkła, były popularnym przedmiotem między połową XVIII, a końcem XIX wieku. Stanowiły wdzięczny i kunsztowny drobiazg w damskim wyposażeniu domowym, często darowano je matkom noworodków (M. Zając, Pudełeczko w formie dziecka w powijakach, w: Kolekcja wilanowska. Kontynuacja, 1993-2011, Warszawa 2012).

Przegląd stron domów aukcyjnych pokazuje, że tego typu obiekty nie należą do rzadkości, a zachowane przykłady są różnorodne, zarówno pod względem ujęcia, sposobu dekoracji, oraz umiejscowienia mechanizmu otwierania. Podobne przedmioty powstawały w manufakturach porcelany – niemieckich, austriackich, duńskich, włoskich i rosyjskich. Wilanowski egzemplarz jest jednak, prawdopodobnie, dziełem rzemieślników francuskich.

porcelana, noworodek, pojemnik na igły, przybornik damski, manufaktura porcelany, Francja, Małgorzata Zając