Okucie końca pasa

Prezentowane okucie końca pasa zakończone tzw. pierścieniem z występem wykonano z brązu. Funkcją tego typu przedmiotów było obciążanie końców rzemieni, dołączanych następnie do pasa noszonego na biodrach. Przywiązywano do nich drobne przedmioty, takie jak skórzane sakiewki, pochewki z nożykami czy klucze do szkatułek. Okucia końców pasa w okresie wpływów rzymskich, w 2. połowie II wieku, miały bardzo różne, często wyrafinowane kształty wyrażające lokalne upodobania. Okazy zakończone pierścieniem z występem, odkrywane na obszarze całej Europy północnej i wschodniej, w większości przypadków są wykonane z żelaza. Egzemplarze z Pomorza wyróżnia nie tylko użycie surowca brązowego, z którego były odlewane, odznaczają się również masywniejszymi proporcjami. Okucie pochodzi z odkrytego pod koniec XIX wieku cmentarzyska kultury wielbarskiej w Gostkowie, pow. bytowski. W dokumentacji archiwalnej zachowała się informacja, że było „darem Nitza z 1893 roku”. Nekropolia w Gostkowie, znajdująca się na terenie piaśnicy, była birytualna – odsłonięto na niej zarówno groby ciałopalne, jak i szkieletowe. Jest to typowe dla ludności kultury wielbarskiej, identyfikowanej z germańskimi Gotami i Gepidami. W 1935 lub 1936 roku archeologiczne badania ratownicze cmentarzyska w Gostkowie przeprowadził niemiecki archeolog Wilhelm Petzsch. W trakcie prac wykopaliskowych odsłonił przynajmniej sześć grobów ciałopalnych.

Bartłomiej Rogalski