Figura

Na terakotowej rzeźbie o walcowatym kształcie zaznaczono rysy twarzy oraz liczne wgłębienia tworzące wzór w formie zygzaka. Na podstawie badań przeprowadzonych metodą termoluminescencyjną w Laboratorium Datowania Luminescencyjnego Instytutu Fizyki Politechniki Śląskiej, stwierdzono, że powstała ponad 500 lat temu, a dokładnie w 1480 roku.

Rzeźba pochodzi ze starożytnego miasta Djenne-Jeno (nazywanego również starym Djenne lub Dżenne, Dżenne-dżeno, Djenne-Djenno, Djenné-Jeno, Jenne-Jeno), położonego w pobliżu średniowiecznego malijskiego miasta Djenne. Djenne-Jeno uważane jest za jedno z najstarszych miast Afryki Subsaharyjskiej, założone je w III wieku BC. Jego rozkwit przypada na VI–IX wiek, kiedy to zamieszkiwane było nawet przez 20 tysięcy mieszkańców. Swój rozwój zawdzięcza przede wszystkim usytuowaniu na szlaku handlowym pomiędzy Saharą a ziemiami na południe od rzeki Niger. Jednymi z bardziej intrygujących odkryć archeologicznych z Djenne-Jeno są terakotowe rzeźby przestawiające postaci ludzi. Niejasny jest cel ich powstania, ale wydaje się, że pierwotnie pełniły funkcje religijne i obrzędowe. Prawdopodobnie stawiano je na rodzinnych domowych ołtarzach poświęconych przodkom. Najprawdopodobniej zabroniono ich wykonywania po marokańskiej inwazji, która miała miejsce w 1591 roku. Djenne-Jeno porzucono z niewyjaśnionych przyczyn. Niektórzy badacze uważają, że było to spowodowane pojawieniem się islamu, jednak wydaje się, że przyczyną opuszczenia starego Djenne mogła być stale powiększająca się populacja albo przeniesienie szlaku handlowego do sąsiedniego, średniowiecznego Djenne.

Katarzyna Findlik-Gawron