Flasza puzdrowa z herbem Starykoń

Prostopadłościenna flasza o niskiej, walcowatej szyjce wykonana ze szkła przezroczystego. Jej główną dekorację stanowi rytowany herb Starykoń umieszczony pod koroną szlachecką z toporem jako klejnotem. Po lewej od herbu umieszczono „trzymacza” w formie lwa z wysuniętym językiem. Dzięki herbowi wiemy, że naczynie zostało wykonane dla jednego z przedstawicieli rodu Wielopolskich. Jednak pozbawiony jest on elementów (np. związanych ze sprawowanym urzędem), które mogłyby wskazać dokładniej dla którego z nich zostało ono wykonane. Był to więc najprawdopodobniej Franciszek Wielopolski (zm. 1732) lub któryś z jego synów: Karol, Jan lub Hieronim.

W kolekcji wilanowskiej znajduje się także osiem szklaneczek stanowiących komplet do flaszy, (Wil.5826-Wil.5833) z tą samą dekoracją. Cały zestaw został zakupiony do zbiorów muzealnych w 2005 roku, uzupełniając kolekcję szkieł lubaczowskich. Naczynia z tego samego kompletu znajdują się także w innych polskich muzeach: Muzeum Narodowym w Warszawie oraz w Zamku Królewskim w Warszawie.

Komplet został najprawdopodobniej wykonany w pierwszej magnackiej manufakturze szkła luksusowego, zwanej Hutą Kryształową, założonej w 1717 roku przez hetmana Adama Mikołaja Sieniawskiego (1666-1726). Jej produkcja od samego początku ukierunkowana była na wytwarzanie przedmiotów szklanych najwyższej jakości, takich jak wilanowski komplet.