Spirala

Spirala z brązu jest częścią znalezionego w torfie skarbu, który zawierał również drugą spiralę, brązowe kółko, druciki oraz fragmenty prętów, który można datować na młodszą epokę brązu (ok. 900–750 p.n.e.). Na trzyzwojową spiralę z cienkiego brązowego drutu są nawleczone dwa bursztynowe paciorki. Bursztyn, jako surowiec do wyrobu ozdób był niezwykle ważny w epoce brązu. Analiza przedmiotów z bursztynu odkrytych w mykeńskich grobach datowanych na 1600 rok p.n.e. i lata późniejsze dowiodła, że pochodzi on z obszaru Morza Bałtyckiego. Uwzględniając dużą liczbę znalezisk z regionu Morza Egejskiego można wysunąć przypuszczenie o istnieniu rozwiniętego handlu ze Skandynawią już w starszym okresie epoki brązu. Pod koniec epoki brązu dostawy kruszcu z Jutlandii zanikły. Przypuszcza się, że w tym okresie to mieszkańcy południowego wybrzeża Morza Bałtyckiego zaczęli handlować bursztynem. Surowiec eksportowano na tereny Europy Zachodniej, gdzie najprawdopodobniej wymieniano go na metal. Świadczą o tym typowe dla tych terenów przedmioty oraz duża zawartość ołowiu w stopie brązu na osadach z okolic Pruszcza. Z południem Europy rozpoczęto handel w okresie halsztackim C, co potwierdzają m.in. pochodzące z Italii oraz obszaru alpejskiego przedmioty, które odkryto na jednej z osad w Wielkopolsce. Na ziemiach polskich wyroby z bursztynu postrzegano jako dobro luksusowe oraz symbol statusu. Większość znalezisk (głównie w formie paciorków, fragmentów kolii) pochodzi z bogato wyposażonych grobów.

Monika Witek