Zestaw wróżebny

Przykładem sztuki dogońskiej są popularne zestawy wróżebne, w których często powtarzają się wizerunki przodków, w tym przypadku mitycznych pierwszych przodków. W myśl dogońskich wierzeń wróżbiarz ma zdolność kontaktowania się ze światem duchów. Dogonowie zwracają się do niego m.in., gdy w ich życiu wydarzy się jakieś nieszczęście, choroba lub śmierć. Uważa się bowiem, że przed podjęciem jakichkolwiek działań należy najpierw określić przyczynę zdarzenia, co jest w stanie wykonać jedynie wróżbita. Wróżbiarstwem trudnią się także dogońskie kobiety. Zazwyczaj wyróżniają się jakąś specyficzną cechą wyglądu, np. mają cztery zamiast pięciu palców u stopy. Wróżbiarce towarzyszy asystentka. Klient za pośrednictwem osoby towarzyszącej wróżbiarce kieruje do przodków pytanie, które może dotyczyć śmierci krewnego. Wróżbiarka wpada w trans, a wówczas jej asystentka pyta, czy zaistniała śmierć była wolą boga-stwórcy Ammy, czy też jest konsekwencją uroku rzuconego przez złego czarownika lub czarownicę. Odpowiedzi na zadane pytanie szuka spoglądając na ciało wróżbiarki, dokładnie interpretując drgania jej mięśni. Metoda ta nazywana jest wróżeniem z ramienia. Wróżbiarki owiane dobrą sławą przyjmują w swych domach 3–5 osób dziennie.

Katarzyna Findlik-Gawron