Szeląg podwójny

Szelągi podwójne należą do najbardziej rozpoznawalnych monet pomorskich. Wybijali je masowo Gryfici, według tego samego schematu ikonograficznego, czyli gryfa po jednej stronie i monogramu DS (Doppelschilling) po drugiej. Do emisji tych nominałów powrócono w 1656 roku, za panowania króla Karola X Gustawa (1654–1660). W wyglądzie przypominają monety z czasów książęcych, co miało ułatwić obieg tych monet na rynku. Około połowy XVII wieku pracą mennicy w Szczecinie kierował doświadczony na tym stanowisku Ulryk Bütkow, który był jednocześnie jej dzierżawcą, wcześniej natomiast, w latach 1631–1637, organizował produkcję dla Bogusława XIV w mennicy koszalińskiej.

W odniesieniu do mennictwa z czasów Karola X Gustawa, dysponujemy skąpymi źródłami pisanymi. Wiadomo jednak, że z powodu rosnącej ceny srebra w okresie potopu szwedzkiego emisje srebrne ograniczono do pełnowartościowych ortów i talarów oraz złej jakości szelągów podwójnych i witenów. Pewną ciekawostką jest odkrycie na interesujących nas monetach punc gryfa, ligatury DS i rozetki autorstwa doskonałego szczecińskiego złotnika i medaliera Gottfrieda Tabberta (przed 1618–1664). Tabbert w okresie książęcym był autorem wielu niezwykle urodziwych monet, między innymi z okazji uroczystego pogrzebu ostatniego księcia pomorskiego Bogusława XIV w 1654 r. Nie wszystkie monety były sygnowane, ale badania porównawcze stempli pozwalają niektóre z nich wiązać właśnie z Tabbertem.

Genowefa Horoszko