Grosz

Książę Filip II w czasie swojej krótkiej działalności menniczej (1612–1618) zmodernizował mennictwo i bił głównie drobne monety − grosze i trzyfenigówki. Mennica w Szczecinie wybijała monety zgodnie ze standardami, co było zasługą księcia Filipa oraz mincmistrza Johanna Schambacha. Grosz był podstawowym nominałem średniej monety i miał stabilizować rynek monetarny księstwa w czasach kryzysu. Ten sam cel miały pełnić wydawane przez księcia edykty zakazujące wywozu dobrych pieniędzy za granicę. Mimo to kraj zalała obca moneta inflacyjna.

Prezentowany grosz, jak i inne egzemplarze z tej emisji, odzwierciedla ideologię panowania Filipa II. Pojawił się na nich nowy wizerunek gryfa: z mieczem i księgą w łapach. Uniesiony miecz miał wyraźnie militarną wymowę i wzmacniał symbolikę książęcego znaku, wskazując na zdolność władcy do obrony państwa. Księga zaś, najpewniej Biblia, oznaczała wierność wierze luterańskiej. Jabłko panowania z krzyżem na rewersie symbolizowały władzę sprawowaną z przyzwoleniem Boga, a liczba 24 odnosiła się do wartości – 1/24 talara. Inskrypcja w otoku: CHRISTO.ET.REI.PVBLICAE (Chrystusowi i Rzeczypospolitej) jest przypomnieniem życiowego credo Filipa II, który do końca służył Bogu i krajowi.

Motywem gryfa trzymającego miecz i księgę Filip II posługiwał się bardzo często. Widnieje on na proporcu bojowym i przedmiotach związanych z fundacją księcia.

Genowefa Horoszko