Stanisław Potocki

Obraz z kolekcji muzealnej przedstawia Portret Stanisława Potockiego – mężczyzny w średnim wieku, ukazanego w półpostaci na neutralnym tle, w mundurze generalskim z orderami, którymi został sowicie odznaczony (Virtuti Militari, Order Św. Stanisława II klasy, francuskim orderem Legii Honorowej oraz wielką wstęgą pruskiego orderu Orła Czerwonego). Obraz pędzla nieznanego malarza z XIX w. Stanisław Florian Potocki herbu Pilawa (ur. w maju 1776 roku w Monasterzyskach, zm. w listopadzie 1830 roku w Warszawie) był starościcem halickim, hrabią, generałem piechoty w Królestwie Polskim, synem starosty halickiego i czorsztyńskiego Józefa Makarego. Sam zaś, dwukrotnie żonaty, był ojcem Leona Potockiego, znanego pamiętnikarza, którego „Święcone w domu Potockich” posiadamy w zbiorach łańcuckiej biblioteki. W czasie powstania kościuszkowskiego Stanisław był adiutantem księcia Józefa Poniatowskiego oraz uczestnikiem wojen za czasów Napoleona. W nocy z 29 na 30 listopada 1830 roku, próbując zapobiec wybuchowi powstania listopadowego, został ciężko ranny i zmarł w wyniku poniesionych ran postrzałowych. Jako wierny carowi Mikołajowi I był uwieczniony na nieistniejącym pomniku wzniesionym, na rozkaz cara na Placu Saskim w Warszawie.

Bożena Rybkowska